Adsız Bir Çiçek Rengini dünyaya ilk defa sunan Adsız bir çiçek gibi parlıyorsa gözlerim Sevgilim Bana "sen bir şairsin" dediğin zaman. Yalnız sana yazıyorum bu şiiri İstersen bir şiir gibi okuma Çünkü her yıl yeniden yazacağım onu Soğuklar başlayınca havalanıp Millerce yol katettikten sonra Güneyi tadan bir kuşun sevinciyle. Ve yazmış olacağım bir de Her dönemde her çağda Sevdanın kendine özgü diliyle, Baba Hasreti Adınla, şanınla, sen bir ekoldün Giyimin kuşamınla bir dekordun Senin varlığın bana güven verirdi Senin nasihatin bana ümit verirdi Bayram, senin gibi olmayı özenirdi Tüm mimik hareketini taklit ederdi Seninle hayatı yaşamak ne güzeldi Seninle yaşamak, her şeye bedeldi İlk ata binme zevkimi seninle tattım İlk korkumu, senin himayende attım Bütün ilklerimi senin sayende tattım Seni kaderle kaybettim kara bahtım Gözüm simana, gönlüm sevgine hasret Kolum koluna, kulağım o sesine hasret Bütün benliğim, senin benliğine hasret Yetim şair Bayram babasına çok hasret Senin hasretin, bana çok mu çok koydu Senden ayrılalı, sayısız aylar, yıllar oldu Görenler benden ziyade, hep seni sordu Ama senin ölümünü anlatmak çok zordu Çünkü inanmak istemiyordu dostların Atıcılığın ve de efeliğinle ün yapmıştın Hep anlatırlar bir atışla 9 kuş vurduğunu Sadakatinle gönüllerdeki taht kurduğunu Sensiz geçen günlerim ay, aylarım yıl oldu Gittiğinden beri, en yakınımız bile, el oldu Bıraktığın o üç çiçeğe de kırağı vurup soldu Bıraktığın servete, yağmacılar hep el koydu Senin hasretin sanki içimde yanan bir kordu Senin hasretin ve hayatın o acıları çok zordu Şair Bayram, "gelse de vuslat, bitse bu hasret" Yoksa, daha ölmeden bitirecek beni bu hasret Cam Güzeli bak işte; çıkıp geliverdin en ücra yerinden yüreğimin... bak; yine titredi ellerim. anlamsız bakmaya başladı gözlerim, ortalık yere, öylece... yine bir mahsunluk, bir gariplik çöktü içime. ne vardı sanki böyle çekip gidecek! ne vardı beni böyle perişan edecek oysa ne sevmiştim, ne sevmiştim seni; cam güzeli... D/üşüyorum.. Her şey küçüldü Ben dürülürken içime Oturacak yer bile kalmadı Sabiye.. Mağrur eğildim döner başım Etraf karaydı mahşer bakışlım Mezarlık kadar ıssız ve sessiz ortalık Sabim ve ben zamansız düşük Üşüdük kulunç olduk Kördüğümlü kirpiğe takıldık Saplandık böğrüme İçime içime çakıldık. Hazırlan şimdi Kulise yığılmalıydık. Al kundaklı sabi aşkım Sarıldım sarıldım Kıvrıldıkça içime ayazını ısıttım Düşüyoruz öyle ya yer kalmadı Savaşçı dirayetinde İnadına kırılmaz ayaklarım Arzdan salınmış ürkek sabim Yorgun maya kadar yılgın Çaresiz direkler arasındaki benim Sırtımda kıvamsız duvar Külçeli omuzlarım kusursuz Uçkursuz beynime yuvalanmış İçten tırmalıyor karıncalar Tepeden tırnağa bedensizim Tatlı tatlı üşüyorum Eriyor kollarım uuf.. Hadi tut beni D/üşüyorum...   "aç gözlerini" der misin..   Göğsünde sıcacık..hı.. Ebediyen Platonik Aşkımsın en hızlı zamanımda beni kendine bağladın merak ederim güvenimi nasıl sağladın uykusuz gecelerde senin için ağladım ebediyen platonik aşkımsın her karşılaşmada kokun aklımı aldı çektiğim hava herdem kalbimi yaktı benim daha nice umutlarım vardı ebediyen platonik aşkımsın seni ayırmak imkansız oldu yanımdan özenerek yaratılmışsın sanki benim kanımdan senin için yaşıyorum korkmam kendi canımdan ebediyen platonik aşkımsın akbas erdem der sensin yaşamımın tadı ayıramaz bizi ne padişah ne de kadı kısa boylu marlboradır benim aşkımın adı ebediyen platonik aşkımsın Gamze Gözlerinin mavisinde kaldı aklım Ancak oradan gecebilirim sanmıştım Mahvolmuş duygularımla takıldım kaldım Zehir gibi içtim aşkını bir yudumda Ellerini birgün tutarım sandım ama hiç ulaşamadım. Karanlık sokaklarda arıyorum hayalini Umudum bitmeyecek daima Rengarenk seni değil Canım demeyen hayalini Anında yok olup içimi mahvedecek seni Nasıl sevmişim biliyor musun?